Γεύτηκα και μύρισα στις ψυχές των ηρώων το ζεστό ψωμάκι, ένιωσα την κόκκινη κορδέλα να τυλίγεται γύρω μου και να με χαιδεύει απαλά σε όλα τα συναισθήματα που ένιωσα. Η Χρουσώ κι η Αλεμήνα έγιναν δυο φίλες για μένα αφού με άφησαν να τις νιώσω τόσο κοντά μου. Δίπλα μου.

Η γραφή είναι το μαγικό κομμάτι του βιβλίου.

Πίστευα ότι θα είχα την ικανότητα -έχοντας διαβάσει τα απάντα της Κορινθίου- να ξεχωρίσω τη γραφή της.

Έκανα λάθος. Είναι τόσο ζεστά δεμένες οι ιστορίες και οι ενναλαγές των σκέψεων από τις δύο συγγραφείς που πραγματικά με άφησαν άφωνη.

Δεν ξέρω που ξεκινάει η Αναστασία και που σταματάει το Χρουσώ.... είναι δοδημένο σωστά, είναι ένα βιβλίο που δεν αφήνει ερωτηματικά, δίνει προβληματισμούς, σε βάζει για τα καλά "μέσα" στις λέξεις του, σε ταξιδεύει ευχάριστα.

Δικαία Μαραβέλια στην αφιέρωσή σου, μου ζήτησες να είμαι λιγότερη αυστηρή (φυσικά και καταλαβαίνω το λόγο που το έκανες), όμως... όπως σου είπα και τότε,στην βραδιά της παρουσίασης, δεν είμαι αυστηρή (δεν κρίνω, τη γνώμη μου λέω) όταν θα πω λοιπόν τη γνώμη μου για ένα βιβλίο, είμαι απλά ειλικρινής. (Εύχομαι να σε καλύπτει το σύνολο των δικών μου λέξεων  )

Και ναι, το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Συγχαρητήρια Αναστασία Κορινθίου και Δικαία Μαραβέλια!